Aklıma Düştü Bugün! İnsanlarla Aramıza Mesafe Koymak

İnsanlarla aramıza mesafe koymak: Şimdi, ağır müzik eşlik ediyor bizlere bu yolda. Döktüğümüz onca yaş bizi terk ediyor. Çenemizi zorlayıp bağırdığımız duvarlar, şimdi teker teker uzaklaşıyor bizden. Duyguların çaresiz bir şekilde ele avuca sığmayan bahaneleri, şimdi gidiyor. Önce yüzümüzdeki yaşları silmekle başladık.

Sonra şehrin adımızı unutturmasıyla bitti her şey. Nerde nasıl bir yolda olduğunuzu inanın ki bilemiyorum. Rüzgarın fısıltısı gibi içimizdeki nükteden başka bir şey değildi. Çiçeklerin solmasıyla, kitap arasında sözlerin çürümesiyle biz bittik dediniz. Emeklerin emeklerimiz her şey bir dünya gafletine bürünüp gitti dediniz.

Laf kalabalığı arasındaki  boş bir çizgi gibiyim. Ne geleni gözüm görür, nede gidene gönlümde sızısı oluşur. Aşılanmış duygularım küçüklüğümde kaldı. Oysa ki ne güzel dediğimiz yıllar da orada kaldı. Vee şimdi , hiçbir şey umrumun sınırlarına giremez. Hayat bir şarkı ise ben o şarkının yaşatan kısmı , yaşayan kısmıyım. Artık ağlatan da benim mısralarda, kalbinizi kırıp sızlatanda…

Bu dünya gelişi güzel gelenler için güzel olabilir. Ama sözün bittiği yerdeyiz ve kendimizi hemen düzeltmemiz gerekiyor. Arkadaşlıklarımıza biraz mesafe, eşe dosta mesafe kendi sınırlarımıza mesafe koymamız gerekiyor. Hayat bir tını gibi, kulağına gelir çıtlatır ve gider. Anlayamadığımız bir süre zarfına kadar, sen o TIN ne anlatmak istedi diye düşünürsün. İşte o bize 2.ci şans. Bizlere belki son kez verilen bir şans. Bu sefer daha dikkatli sevmek, daha dikkatli  kalbimize sokmamız gerekiyor.

Bir sözüm var ve bu sizlere paylaşmak istiyorum.. OLGUNLAŞAN BİR MEYVE İLE YERDEN ALINAN BİR MEYVE AYNI TATTA OLAMAZ.

Lütfen yorumlarınız ve hissiyatlarınızı benimle paylaşmayı unutmayınız.