Niye Mutsuzuz? Yaşam Enerjimizi Bulan Var mı?

Günlerdir sorguluyorum; niye mutsuzuz, neden hiç memnun olamıyoruz yaşadığımız hayatlardan? Bana kalırsa yaşama enerjimiz bitti. Pandemi dönemi, yaşam kalitemiz, isteklerimizi elde edemeyişimiz mi bizi mutsuz hissettiren. Peki bu süreç olmadan önce nasıldık, o zaman mutlu muyduk? Hayır.

Kabul ediyorum dönem olarak zor bir dönemden geçiyoruz ve herkes yoruldu bu süreçten. Ama ben fazla yoruldum. Benimki pandemiden, hastalıktan veya bugüne dair yaşanan bir üzüntü değil.  Çocukluktan kalmış acıdan dolayı mutsuzum. Kabul edemiyorum yaşadıklarımı, hissettiklerimi. Ne suçum vardı sanki? Çok düşündüm; neden ben yaşadım bunları diye. Cevabı yok tabii, hesap sorabilecek gücüm de yok zaten.

Kendimi bitiriyorum, farkındayım. Ben böyle üzgün olduğumda, o zamanları kendime hatırlattığımda veya karşıma çıkan olayları, videoları izlediğimde canımı yakmaktan başka birşey yapamıyorum. Hatta yanımda olan, beni seven insanları da üzüyorum kendi mutsuzluğumla belki de. Bunu atlatmam gerektiğinin farkındayım. Nasıl yapabileceğim hakkında bir fikrin var mı?