Özgür Özel: “Türkiye, Alevilere Eşit Vatandaşlık Haklarını Vermemiştir”

“Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli’nin manevi huzurundayız. 753 sene önce hakka yürüyen ama söyledikleri ve yaptıklarıyla bugünümüze ışık tutan, halen ışık saçan hünkarın huzurundayız. Daha Avrupa’da Rönesans, Reform ortaya çıkmamışken, modern batı aydınlanması yaşanmamışken, bırakın evrensel insan hakları sözleşmesini, evrensel insan hakları değerleri tartışılmazken, ‘her ne arar isen kendinde ara’ diyen, ‘hiçbir milleti ve insanı ayıplamayınız’ diyen, ’72 millete bir nazar ile bak’ diyen, ‘dili, dini, rengi ne olursa olsun iyiler iyidir’ diyen, dünyada bırakın seçme seçilme hakkını kadının adı yokken yeri yokken, ‘bizim nazarımızda kadın- erkek farkı yok’ diyerek kadını karar süreçlerinin içine dahil edip kadın sözünü erkek sözüyle bir gören ve aynı değerde gören ve bunu tüm insanlığa öğütleyen hünkarın huzurundayız.”

‘Kendisi şunu ifade etti; ‘Biz üvey evlat değiliz’ dedi. Konuşmasında itiraz ettikleriyle razı oldukları vardı. Razı olduklarının başında adını andığı Hacı Bektaş-ı, birileri üvey evlat görürken buradakileri öz kardeşi bilen, başta Ekrem İmamoğlu ve tüm belediye başkanlarımıza yürekten teşekkür ediyorum. Bu topraklarda çok acı dönemler, çok acı günler, çok acı aylar, yıllar hep birlikte yaşandı. Yüzyıllardır kan, gözyaşı, zulüm, bir duyguysa üç yürüdü. Kerbela’da akan kan, Çorum’da, Kahramanmaraş’ta, Sivas’ta akmaya devam etti. Kerbela’nın direnci, sokak ortasında katledilen bilim insanlarının, sendikacıların, gazetecilerin, Berkin Elvan’ların, milyonların katıldığı cenaze törenlerinde o direnç vardı. Kerbela’nın yası, kimi zaman Berkin’in, Ali İsmail’in, Abdullah Cömert’in mezarının başına bir sis gibi kondu.”

‘Türkiye, vicdanları yaralayan, bir türlü açıkça ifade edilmeyen bir ayrımcılıkla, Alevilere eşit vatandaşlık haklarını vermemiştir. Yürürlükte olan anayasadaki tüm ifadelere rağmen, uygulama sırasında ve kanun yaparken, kanunları uygularken Alevi vatandaşlara eşit yurttaş muamelesi yapılmamakta, ayrımcılığa tabi tutulmakta, ötekileştirilmekte ve haklı talepleri duymazdan gelinmektedir. Cemevleri, Aleviler için ibadethanedir. Bizler içinde ibadethane olacaktır. Bu yasal hak tanınana, bu anayasal hak kabul edilene kadar sizin mücadeleniz, benim mücadelemdir. Camilerin ibadethane görülüp, cemevlerinin ibadethane sayılmadığı, ÇEDES programı altında, laik eğitimin örselenip katledildiği, Kültür Bakanlığı’na bağlı Alevi Bektaşi Kültür ve Cemevi Başkanlığı adıyla, Alevilerin kabul etmediği bir kurumun ve işleyişin oluşturulduğu ve maalesef vaktiyle ‘cemevi cümbüş evi’ diyen, cemle cümbüşü bir tutan bir anlayışın yönettiği bu ülkede cümbüşün yerinin Kültür Bakanlığı olduğu kabulüyle, bir inancı Kültür Bakanlığı’na bağlayarak bu hakareti, bu hor görmeyi kurumsallaştıran bir anlayışa itiraz ediyoruz. Haklı itirazlarımızın yanındayız. Madımak utancıyla bu devlet hala yüzleşmemiştir. Madımak bir utanç müzesi olana kadar mücadelemizi, mücadeleniz olarak hep birlikte sürdüreceğiz.’