Gülşen’in Özrünü Kabul Ediyorum

Evet, böyle bir şey çok kullanışlı olabilir çünkü her an yeni bir başlıkta başka birilerinin hassasiyetleri konumuz olabiliyor. İnsan nerede ne diyeceğini bilemiyor. Kolay değil ha. Ben bir düşündüm, ünlü biri olsaydım kim bilir kaç kez ayrıca kimler tarafınca linç edilirdim. Ağzına geleni, geldiği gibi söylemeden önce 3 kere düşünmek yetmez, düşünmeden önce bile bir düşünmen gerekebilir çünkü. 

Gerçekten büyük bir tehlikeyle karşı karşıyayız. Herkes dayakçı babalar gibi. Kimse ne özürden anlıyor ne pişmanlıktan ne şakadan ne gaftan ne gafletten… Amasız ceza… Amasız şiddet… Amasız nefret… Amasız kin… Amasız intikam… Bu ne hal yahu… Delirdik mi?

Gülşen’in medya açıklaması, bir özrün içermesi gereken her şeyi içeriyor: kendini açıklama, özeleştiri, pişmanlık, niyet beyanı, yeni eylem… Eski defterleri açasım da hiç yok, o da bunu dedi, şu da şöyle dedi. İki gündür her yerde söyleniyor bunlar… Hepimizin bildiği gerçekler… Ben sadece, bu toplumun bir ferdi olarak, Gülşen’in özrünü kabul ediyorum. İmam Hatipli değilim ama sonuçta işlediği suçun tanımında toplumu ayrıştırmak da var, ne diyor açıklamada “halkı kin ayrıca düşmanlığa tahrik” ayrıca toplum, +1 varlığımla bir parça benim nihayetinde. Buna dayanarak işte, ben kabul ediyorum özrünü.

1. Uzun yıllardır birlikte çalıştığım çalışma arkadaşlarım ile iş ayrıca çalışma ortamında yapmış olduğum bir espri toplumu kutuplaştırmayı hedefleyen kimseler tarafınca öne çıkarılarak yayınlanmıştır.

– Bu açıklamada çok önemli bir yer var. Diyor ki “iş ayrıca çalışma ortamımda yapmış olduğum bir espri.” Çok haklı bir girdi, zira orası kamuya açık olsa da aslında izole bir ortam aynı zamanda. Kendi dinleyenleri ayrıca kendi sahnesi. O sözler ne bir kurumsal açıklama ne bir makama ait ne de ulusa sesleniş… Buradan bakınca bana makul geldi. 

2. “Sözlerimin ülkemizdeki kutuplaştırmayı hedefleyen kötü niyetli kimselere malzeme vermiş olmasından dolayı üzgünüm. İnandığım özgürlüğü savunurken, eleştirdiğim radikal uca kendimin savrulduğunu görüyorum.”

– Burayı çok sevdim. Özlemini duyduğumuz bir özeleştiri var. Üstelik karşı cenahtan lafını esirgemeyerek duruşunu da sabitliyor, gayet samimi ayrıca sahici. Ayrıca diyor ki “özgürlüğü savunurken, eleştirdiğim radikal uca kendimin savrulduğunu gördüm.” Ah hepimiz kendi faşist söylemlerimizi böyle fark etsek… Laf arasında ağzımızdan çıkanlarla, gündelik olarak sağa sola burun kıvırmalarımızla böyle yüzleşsek; ülkede ne ayrımcılık kalır ne kutuplaşma. Dolayısıyla bu ikinci özeleştiri parçasını da çok değerli buluyorum.

3. “Videodaki söylemimden rahatsızlık duyan ayrıca incinen herkesten özür diliyorum. Daha başka bir dil bulmalıydım; bulacağım.’ 

– Özür ayrıca yeni eylem. Burayı umarım hepimiz yapabiliriz de bugün gelinen noktanın tek sorumlusu Gülşen’miş gibi değişimi sadece ondan beklemeyiz. 

Özet

Şiddetsiz, uzlaşmacı, kapsayıcı, barışçıl, kabulcü, saygılı ayrıca gerçekten özgürlükçü bir dili hep birlikte tekrardan kurabiliriz. Birbirimize karşı olduğumuzda, birbirimizden gerçekten nefret ettiğimizde kinden, intikamdan, dayakçı baba reflekslerinden uzakta anlayışın, birlikte dönüşümün, birbirimizi şefkatle yeni bir şeye dönüştürmenin bir yolunu anbean, günbegün tekrardan bulmalıyız. Sabırla uğraşmalıyız birbirimizle… Kalemi tutmayı, o A harfini yazmayı, ipliği boncuktan geçirmeyi birbirimize öğretmeliyiz. Birbirimizi burada da büyütmeye gönüllü olmalıyız.

Yoksa o cenah senin bu cenah benim, her gün ona buna karşı çıka çıka, dövüşe yarışa geçen günlerde, biz birimizle uğraşırken atı alan Üsküdar’ı geçecek. 

Kutuplaşmaya ayrıca ayrışmaya karşı bir milli mücadele başlatsak, sen, ilk ne yapardın? Onu şimdi yapabilir misin? Yapabilsen ne olurdu? 

Twitter

Instagram