Annelik Delilikmiş

İki çizgiyi görünce başlıyor herşey. Siz nasıl öğrendiniz? Peki ya ne hissettiniz, ben anne olmaya hem çok hazır, hemde hiç hazır değildim. Gerçi ilk kez yaşanılan bir deneyime bence kimse koşulsuz şartsız ‘evet hazırım’ diyemez. Hamileliği daha kabullenememişken, belirtiler başlıyor.. Hele o ilk tremister. Hiç geçmeyecek gibi geliyor insana bilirim…

Kusma seansları, kas ağrıları, uyku hali – hem de kesintisiz, 24 saat uyusam, bir 24 saat daha uyuyabilecek güce sahiptim o dönem- kan hacminin artmasına bağlı burun kanamaları. Hiç geçmeyeceğini sandığım o günler film şeridi gibi geçiyor önümden.. Bilenler bilir, sağlıkçı annelerin hamilelikleri zor oluyor, hele ki özel sektördeyseniz. Bilmiyorum acaba kaç kez hastayı odada bırakıp kusmaya gittiğimi? Ama geçiyor… 4. Ayda her şey geçtiği gibi, cinsiyetini öğreniyorsunuz, meğer bir oğlum olacakmış kim bilebilirdi ki? İşte o zaman hissetmeye başladım ben. Anne oluyordum, yavaştan aldığım minik giysiler, küçük alışverişler, hele o küçük çoraplar.

Ay o minik kıyafetler insanı kendisinden alıyor. Hamileliğin altın dönemi 4 – 6 ay arası. Aldığınız minik kıyafetler, içinizdeki o kıpırtı, nasılda heyecanlı oluyor insan. Odayı montessori’ye göre mi düzenlesem, yoksa normal mi? Hangi renklere göre kombinlesem? Perdesi abajuru derken hızla geçiyor zaman. Her gittiğiniz gebelik kontrolünde yüreğiniz ağzınıza geliyor muydu, benim çok oldu. Özellikle yaşayanlar bilir, tansiyon sıkıntısı olunca çok zorlanıyor insan. Gün içinde fark etmeden tansiyonum 15 10 olabiliyordu. Durum bu hale gelince rutin halde laboratuar tahlilleri, sürekli tansiyon aletiyle yaşıyordum. Maalesef belli bir süreye kadar, 36. Haftamda tansiyonumun 17 11 olması üzere acil sezaryen ile doğumum gerçekleşti. Gebelik zehirlenmesi geçiriyordum. İnsan böyle anlarda hiç kendini düşünmüyor. Tek düşüncem ona sağlıkla kavuşabilmekti. Annelik tamda annemin dediği gibi, ‘anne olunca anlarsın’ .  Annelik tam anlamıyla delilik haliymiş.. . Anne olunca anladım.